Αν εξετάσουμε πιο βαθιά τη λέξη εισβολή σε χρονοστρατηγικό επίπεδο δεν υπονοεί την έννοια της αντίστασης. Ενώ η πολιορκία είναι ξεκάθαρα μια μορφή αντίστασης άμεση ή έμμεση. Η Τουρκία δίνει έμφαση στο 1571 και όχι το 1570-1571, διότι η πρώτη είναι η αρχή μιας κατοχής, ενώ η δεύτερη μαρτυρά τη διάρκεια της αντιπαράθεσης. Η Τουρκία δεν θέλει να δείχνει την καθυστέρηση της εισβολής, διότι αποδεικνύει και την ανικανότητά της να κερδίσει γρήγορα. Επίσης επειδή δεν τα κατάφερε με την πολιορκία της Μάλτας το 1565, αφού αναγκάστηκε να φύγει τελικά, δεν ήθελε την επανάληψη της ιστορίας. Όμως και πάλι δεν τα κατάφερε. Έτσι η προσέγγιση της προσπαθεί να κρύψει την πραγματικότητα του ιστορικού γεγονότος. Μέσω της αναβαθμισμένης ιστορίας, βλέπουμε ότι δικαιώθηκε μόνο το 1974, αφού δεν υπήρξε πολιορκία του τύπου της Αμμοχώστου μεταξύ 1170-1571. Έτσι επί της ουσίας η κατοχή άρχισε με την εισβολή. Με άλλα λόγια κάνοντας μια τεχνητή αναλογία προσπαθεί να παρουσιάσει τα γεγονότα με τον ίδιο τρόπο. Γι’ αυτό πρέπει πάντα να  υπενθυμίζουμε σε όλους ότι η πολιορκία της Αμμοχώστου αποτελεί παράδειγμα αντίστασης  για όλη την Ευρώπη και η κατάσταση δεν μπορεί να συγκριθεί με το 1974 όπου όλα ήταν στημένα.