Είναι απίστευτο το πόσο μερικά κράτη είναι ικανά να κάνουν αποτυχημένες συμμαχίες σε βάθος χρόνου. Η βαθιά ιστορία δείχνει πόσο αναποτελεσματική είναι η Τουρκία ακόμα κι όταν ήταν Οθωμανική Αυτοκρατορία. Όμως το ίδιο ισχύει και για τη Βουλγαρία. Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα στον Β’ Βαλκανικό Πόλεμο που θα καταλήξει για αυτή στη Συνθήκη Βουκουρεστίου το 1913, στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο που θα καταλήξει στη Συνθήκη Νεϊγύ το 1919 αλλά και στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο που θα καταλήξει στη Συνθήκη Παρισίων το 1947. Όλα αυτά ενώ έχει υποστεί την αντικατάσταση της Συνθήκης Αγίου Στεφάνου από τη Συνθήκη Βερολίνου το 1878. Τίποτα όμως δεν άλλαξε στις λεγόμενες στρατηγικές της επιλογές αφού μετά το 1949 ήταν από τα ιδρυτικά μέλη του Συμβουλίου για την Αμοιβαία Οικονομική Βοήθεια (βλέπε ΚΟΜΕΚΟΝ) μαζί με τη Σοβιετική Ένωση χωρίς να καταλάβει πόσο η τελευταία εκμεταλλευόταν την κατάσταση για να αντιμετωπίσει το Σχέδιο Μάρσαλ των ΗΠΑ στην Ευρώπη. Αυτό όμως οδήγησε τη Βουλγαρία στην κατάρρευση του κράτους της μαζί με την κατάρρευση του όλου κομμουνιστικού συστήματος το 1991.