Όσο και να ήθελε το προσύμφωνο να λέει ότι θα λύσει οριστικά προβλήματα, δεν κατάφερε να το κάνει ούτε για το  γλωσσικό ζήτημα. Έτσι βλέπουμε κανονικές αντιπαραθέσεις μεταξύ των Σκοπίων και της Βουλγαρίας. Και εδώ φαίνεται το παράλογο της όλης υπόθεσης. Διότι η Βουλγαρία δεν είχε κανένα πρόβλημα για την ενταξιακή πορεία στο ΝΑΤΟ, ενώ θεωρεί ότι είναι απαράδεκτες οι θέσεις των Σκοπίων περί γλώσσας. Με άλλα λόγια η ιδεολογία και ιδεοληψία που ήθελε υποτίθεται να μην ταπεινώσουν τα Σκόπια, κατέληξαν να αναζωπυρώνουν ένα θέμα που είχε λήξει. Τώρα μάλιστα η Βουλγαρία περνά στην αντεπίθεση, γιατί θυμάται και τις θέσεις της στο παρελθόν και προσπαθεί να ανακαταλάβει το μερίδιο της αμφισβητώντας και την ύπαρξη του προσυμφώνου, διότι ουσιαστικά το αδειάζει από το τεχνητό περιεχόμενό του, αφού μιλά ξεκάθαρα για την βουλγαρική γλώσσα. Επανέρχονται με αυτό τον τρόπο μνήμες του παρελθόντος όσον αφορά στην δράση των εσωτερικών κομιτάτων που έπρεπε να παίξουν το ρόλο του στα Σκόπια χωρίς ποτέ να φαίνεται η βουλγαρική τους προέλευση. Επιστρέφουμε λοιπόν σε δεδομένα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.Έτσι ένα προσύμφωνο βασιζόμενο σε πλαστά δεδομένα του 1924 και  1949, επανέφερε ιστορικά προβλήματα του 1919 χωρίς να λύσει κανένα.