Σ’ εκείνο το παλιό βιβλίο,

σ’ εκείνο το παράξενο θεατρικό

δεν έγραφαν για τη γεύση.

Μιλούσαν μόνο για τις θλίψεις

μιλούσαν μόνο για ανθρώπους,

τίποτα όμως για τις κερασιές.

Έτσι όταν διαβάσαμε τον κήπο,

έτσι όταν αγαπήσαμε τη θέα,

δεν ξέραμε για τη γεύση.

Ακούσαμε όμως τις χαρές

ακούσαμε και τον άνθρωπο,

όλα ήταν πια δικά μας.