Τα δέντρα του Vincent ήξεραν

ότι τ’ αγαπούσε σαν να ’ταν δικός τους.

Ο Vincent δεν τα πλήγωνε,

απέφευγε το μαχαίρι και το πινέλο του

πάντοτε τρυφερό σαν μετάξι

κατανοούσε και τις ελάχιστες σχισμές

του κορμού μα και των ανθών τους.

Τα δέντρα του Vincent ήξεραν

γιατί τoν είχε επιλέξει η ανθρωπότητα.