Ευαγγελία: Πίστευα ότι είχαμε μείνει μόνοι…

Λουκάς: Γιατί το λες αυτό;

Ευαγγελία: Επειδή δεν είχα νέα από άλλους.

Λουκάς: Και τι άλλαξε;

Ευαγγελία: Θέλουν και άλλοι να συμμετέχουν στις προσπάθειές μας.

Λουκάς: Και δεν χαίρεσαι;

Ευαγγελία: Χαίρομαι βέβαια. Χρόνος. Αλλά λυπήθηκα που δεν χαιρόμουν από πριν.

Λουκάς: Σκέψου τους άλλους που μας άκουσαν και που θέλουν τώρα να είναι μαζί μας.

Ευαγγελία: Μπορεί να υπάρχουν και άλλοι.

Λουκάς: Τι εννοείς ακριβώς;

Ευαγγελία: Άλλοι που δεν τολμούν να μας πλησιάσουν επειδή ντρέπονται.

Λουκάς: Γιατί να ντραπούν; Αντιθέτως!

Ευαγγελία: Μπορεί να κάνουν πρόβες μόνοι τους.

Λουκάς: Αστειεύεσαι.

Ευαγγελία: Δεν είναι απίστευτο όμως… Κι εγώ αν ήμουν μόνη το ίδιο θα έκανα.

Λουκάς: Θα διάβαζες μόνη σου ένα διάλογο.

Ευαγγελία: Θα άρχιζα με τους μονόλογους.

Λουκάς: Και μετά;

Ευαγγελία: Μετά θα έκανα σίγουρα και τους διαλόγους.

Λουκάς: Κι έλεγες ότι είμαστε μόνοι. Εδώ ακόμα κι εσύ πολλαπλασιάζεσαι.

Ευαγγελία: Έχεις απόλυτο δίκιο. Χρόνος. Ποτέ δεν είχα σκεφτεί ότι ο πολλαπλασιασμός προέρχεται από την ανάγκη.

Λουκάς: Ενώ η διαίρεση;

Ευαγγελία: Είναι πολυτέλεια για αυτούς που είναι κοντά.

Λουκάς: Και η μοιρασιά;

Ευαγγελία: Εξαρτάται από την πίστη.

Λουκάς: Γιατί το λες αυτό;

Ευαγγελία: Γιατί η μοιρασιά για μένα δεν είναι διαίρεση.

Λουκάς: Τι είναι λοιπόν; Πολλαπλασιασμός;

Ευαγγελία: Είναι η αγάπη που μοιράζεται για να πολλαπλασιάζεται.