Ζούσαμε σε μια άλλη εποχή
και βλέπαμε την ουσία του Χρόνου.
Δεν εξετάζαμε πια τα σύνορα
αλλά τη χρονική εμβέλεια
των ανθρώπων
που είχαν δημιουργήσει
μέσω καινοτομίας
ένα έργο που είχε αφήσει ίχνος.
Κοντά στο τζάκι, αργά το βράδυ
διαβάσαμε τη Μοναδολογία του Leibniz
και τις Σκέψεις του Pascal.
Δεν είχαμε προβλέψει
ότι θα γινόταν με αυτόν τον τρόπο.
Μερικοί από εμάς
είχαν σκεφτεί
ότι θα ήταν το ανάλογο
με τουρισμό.
Όμως ήταν λάθος.
Δεν πηγαίναμε εμείς κάπου.
Είναι αυτό το κάπου
που ερχόταν
σε εμάς.