Κανείς τους δεν είχε συνειδητοποιήσει πόσο μεγάλη θα ήταν αυτή η μέρα επιβίωσης.
Ο πόλεμος των ονείρων δεν είχε πάψει.
Τώρα όμως το ήξεραν.
Κανένας δεν επέστρεψε στην εργασία του.
Δεν υπήρχαν πια εργασίες.
Μόνο μία αποστολή.
Η επιβίωση.
Για ν’ αρχίσει επιτέλους το έργο.
Έπρεπε να γίνουν αόρατοι για τις υπηρεσίες.
Η κοινωνία της ασφάλειας συνέχιζε τη ζωή του ονείρου.
Γι’ αυτούς δεν είχε πια νόημα η λέξη όνειρο.
Η πλύση εγκεφάλου δεν τους είχε αγγίξει.
Τουλάχιστον όχι ακόμα.
Μαζική επίθεση.
Δεν έπρεπε να τους κλειδώσουν αλλιώς ήταν χαμένοι.
Το πρώτο χτύπημα ήρθε από το υπουργείο.
Έκλεισαν όλα τα υπόγεια.
Ισοπέδωση.
Εξαφάνισαν κάθε άτομο που είχε έρθει σ’ επαφή με το φίλο τους.
Ξερίζωναν το δέντρο της μνήμης.
Αφού τους έπιασαν, έμαθαν κάθε λεπτομέρεια για τα μέλη της ομάδας.
Μόνο που με την ανασυγκρότηση της βιβλιοθήκης δεν υπήρχαν πλέον στοιχεία.
Οι υπηρεσίες έπρεπε ν’ αποδεχτούν το αδιανόητο.
Την ύπαρξη του ανύπαρκτου.

* Ο ανύπαρκτος λαός.

Δεν ήταν μόνο ένα διήγημα…
Δεν το είχαν προσέξει τότε.
Η ομάδα άρχισε τη δράση της και η αντίδραση δεν άργησε.
Γενική εκτέλεση.
Δεν ήταν τίποτα όμως.
Πορεία σιωπής.
Το σύστημα είχε στείλει όλες τις υπηρεσίες για να τους προκαλέσουν.
Δεν είχε όμως πρωτοβουλία.
Πρώτη φορά αντιμετώπιζε αυτή την αντίδραση από ανθρώπους οι οποίοι δεν ήταν επικίνδυνοι.
Κάποιος τους είχε διδάξει την τέχνη του πολέμου.
Δεν ήταν όμως συμβατικός.
Είχαν μπει στην αντίσταση δίχως να ξέρουν τους κανόνες.

* Όταν δεν έχεις τίποτα, σου μένει η μετα-μάθηση.

Νοητική εφαρμογή.
Η τίγρης δεν επαρκούσε στον αέρα.
Μετέωρο βήμα.
Αν ήταν να πεθάνει, θα πέθαινε στο στοιχείο του.
Η πτήση του δεν είχε χωρικό στόχο.
Όλα ήταν θέμα χρόνου.
Θα πετούσε μια μέρα.
Το αεροσκάφος ήταν ικανό γι’ αυτή την αποστολή.
Όταν άκουσε για το στόχο τους, σκέφτηκε αμέσως το αεροσκάφος του.
Κι ας τολμούσαν να τον πλησιάσουν.

* Μολών λαβέ.

Κάθε στόχος επέλεξε το στοιχείο του. Έπρεπε να χωρίσουν τις υπηρεσίες.

* Ο χρόνος είναι ο χώρος της αντίστασης.

Το σύστημα αναγκάστηκε να κάνει την ριψοκίνδυνη κίνηση.

* Ζugzwang στο Tempo.

Είχαν μελετήσει αυτό το νοητικό σχήμα με το δάσκαλο.
Αλλά ήταν η πρώτη φορά που το εφάρμοζαν.
Μόνο να μην ήταν κι η τελευταία…
Ομαδικό παίγνιο.
Τέσσερις σκακιέρες.
Λόγω των άλλων, κανείς δεν έπρεπε να εγκαταλείψει την παρτίδα του όσο δύσκολη και να ήταν η θέση του.
Μόνο που δεν υπήρχαν θέσεις.
Και μόνο ο χρόνος θα ήταν μαζί τους.
Μετά τη μέρα δίχως αιωνιότητα.
Ο αντίπαλος είχε μοιράσει τις δυνάμεις του.
Αναπόφευκτα.
Τον είχαν αναγκάσει με την τακτική τους γιατί ήθελε ν’ αποφύγει την επαφή με τους επικίνδυνους. Έπρεπε να τους εξολοθρεύσει όλους την ίδια ημέρα.
Η ομάδα δεν έψαχνε τη βέλτιστη λύση.
Ήθελαν μόνο μια ανθεκτική.
Ο εντοπισμός του ανήκε στη νοητική στρατηγική.
Έπρεπε να γίνουν στόχοι και να χάσουν το πεδίο.
Μα έπρεπε ν’ αντέξουν τη μαζική επίθεση.
Καμία επίθεση, θυσία όλων των κομματιών.
Κάθε ανταλλαγή κι ένα βήμα προς την αναπόφευκτη ήττα του παιγνίου.
Έτσι κέρδισαν στο χρόνο.