Για πρώτη φορά στη ζωή της όταν βγήκε από το Μουσείο ήταν χαρούμενη. Κυριολεκτικά πετούσε γιατί τώρα είχε μάθει δύο πράγματα.
Δεν ήταν πια μόνη.
Και οι κριτικές που είχε υποστεί τόσα χρόνια δεν είχαν πετύχει τον στόχο τους.
Είχε πια προστασία.
Οι δύο άνθρωποι με τα μαγικά ραβδιά τής το είχαν υποσχεθεί.
Είχε άλλο νόημα η ζωή.
Και τώρα έβλεπε πόσο πολύτιμο ήταν το δώρο της σπανιότητας.
Θα ξεπερνούσε εύκολα τα τεστ εντοπισμού.
Και θα περνούσε άλλα μόνη της.
Για να ζήσει ελεύθερη χωρίς φοβίες.
Περπατούσε πάνω στους κυβόλιθους του μονοπατιού κι ένιωθε τη δύναμη της πέτρινης πόλης.
Ποτέ δεν θα ξεχνούσε αυτή την εκδρομή.
Ούτε θα ξεχνούσε την τέταρτη συμφωνία.
Ήταν μέσα της για πάντα.
Λόγω των Δίκαιων.