Ο όχλος ήταν παντού μέσα στην πέτρινη πόλη. Κανένα σημείο δεν ήταν πια σίγουρο. Ήθελαν να καταστρέψουν τα πάντα. Δεν αποκεφάλισαν μόνο τους πέτρινους  Άγιους. Έτρεχαν σε όλους τους δρόμους για να πιάσουν τα τελευταία θύματα. Αλλά δεν περίμεναν αυτό που έζησαν στην οδό του βοδιού.
Εκεί ξαφνικά από τη μέση του εμφανίστηκε ένας γρύπας και ένας δράκος.
Νόμιζαν ότι θα τα βγάλουν πέρα με τον εξορκισμό.
Αλλά μάταια, αυτός δεν σε προστάτευε από την πραγματικότητα αλλά από τις ψευδαισθήσεις.
Εκεί φάνηκε πόσο ρηχή ήταν η θρησκεία τους.
Δεν πίστευαν στους  Άγιους αλλά δεν είχαν κανένα πρόβλημα να πιστέψουν στα δαιμόνια.
Μόλις τους είδαν να περπατούν προς το μέρος τους, έτρεξαν όλοι οι φανατικοί να κρυφτούν.
Ο πανικός εξαπλώθηκε και στους άλλους δρόμους. Κανένας δεν ήξερε τι ακριβώς γινόταν.
Άφησαν όλα τα θύματα κι έφυγαν όσο πιο γρήγορα γινόταν. Δεν υπολόγιζαν τίποτα, έπεφταν ο ένας πάνω στον άλλον. Ποδοπατούσαν τους πάντες για να σωθούν από τον γρύπα και τον δράκο.