Σκέφτηκες ποτέ

πώς ένιωθε η αυτοκρατορία της Τραπεζούντας

όταν έβλεπε την άλωση της Θεσσαλονίκης το 1430

και την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453;

Αντιλήφθηκες ποτέ

πώς αντέδρασε όταν είδε όλους αυτούς

τους πρόσφυγες της Κωνσταντινούπολης

να έρχονται στην πρωτεύουσά της;

Συνειδητοποίησες ποτέ

πώς έβλεπε το μέλλον αυτός ο Ελληνισμός

που ήταν ο μόνος που είχε απομείνει

ελεύθερος, ενώ ήταν στην άκρη του κόσμου;

Κι όμως ο Ιωάννης Δ’ ο Μέγας Κομνηνός κατάφερε

ν’ αντισταθεί και το 1456, όταν ο Μωάμεθ διέταξε

την κατάληψη της Τραπεζούντας.

Συνέχισε μάλιστα να λειτουργεί με το παραδοσιακό

ως συμμαχικό πλαίσιο των γάμων.

Έτσι ο μύθος της πριγκίπισσας της Τραπεζούντας

δημιούργησε ένα τέτοιο ενθουσιασμό

που άρχισε να οργανώνεται μία συμμαχία

έτοιμη για μία σταυροφορία κατά των Τούρκων,