Κυριακή: Δεν πρόλαβα να σου πω ότι μίλησα με τον πατέρα μου.
Ιωάννης: Έκανα το ίδιο κι εγώ.
Κυριακή: Οι αναφορές στα κείμενα ενεργοποίησαν μνήμες του παρελθόντος κι έτσι κατάλαβα πόσο αγαπούσαν την Ελλάδα στη Γεωργία.
Ιωάννης: Σε καταλαβαίνω απολύτως… Και τι όμορφο που επέλεξαν τη Γεωργία. Προς τιμή της Βασίλισσας.
Κυριακή: Δεν μπορείς να φανταστείς για πόσα πράγματα μου μίλησε…
Ιωάννης: Αστειεύεσαι ο δικός μου δεν σταματούσε.
Κυριακή: Και πόση χαρά είχε!
Ιωάννης: Δεν είναι πια δάκρυα αλλά ζωοδόχος πηγή!
Κυριακή: Ναι! Πόσο με νιώθεις!
Ιωάννης: Δεν ήξερα πραγματικά πόσο βαθιές είναι οι Χορδές του Χρόνου.
Κυριακή: Πάντως διέσχισαν τους αιώνες.
Ιωάννης: Δεν τα κατάφερε η λήθη.
Κυριακή: Ούτε η Γενοκτονία.
Ιωάννης: Αυτό δεν είναι αδιανόητο!
Κυριακή: Υπάρχει κι άλλο ακόμα…
Ιωάννης: Τι άλλο;
Κυριακή: Δεν είμαστε πια μόνο αυτοί που ήρθαν από τη Ρωσία, αλλά οι συνεχιστές της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας.