Μέσα στον κήπο της Marguerite,
τον λερωμένο από άνεμο,
ο Vincent κρατήθηκε από τις λεπτομέρειες
αυτού του μικρού παραδείσου
όπως θα τό ’κανε ένα παιδί
που θ’ ανακάλυπτε τον κόσμο.
Η λευκότητά του σκεπασμένη με χρυσοκίτρινο
εκτοπιζόταν χαϊδεύοντας
τα φυτά και τα άνθη τους
δίχως να τα σπάει.
Κάτ’ απ’ το βλέμμα των κυπαρισσιών
ο Vincent βυθίστηκε σε τούτη τη χρωματική γη
ως εάν επρόκειτο
για ένα βάλσαμο μέλλοντος
χαμένου για πάντα.