Μια μέρα σκέφτηκε διαφορετικά, όχι επειδή υπήρχε μια ιδιαίτερη ανάγκη αλλά γιατί το ήθελε ο ίδιος για να δει επιτέλους τον κόσμο. Δεν είχε προσέξει πριν ότι ο παράδεισος βρίσκεται μόνο ανατολικά της Εδέμ κι ότι ο ποταμός που τον ποτίζει είχε εξωτερική πηγή. Ήταν μια μορφή ανακατασκευής της όασης μέσω της έννοιας του κήπου εντός της ερήμου, δεν ήταν λοιπόν μια απλή κατασκευή, όπως πίστευαν οι περισσότεροι που δεν είχαν προσέξει αυτή την λεπτομέρεια. Συνέχισε τη σκέψη του πιο πέρα και είδε ότι η Καινή Διαθήκη δεν ήταν απλώς η συνέχεια της Παλαιάς Διαθήκης. Είχε πάρει τα θεμέλιά της και είχε ανακατασκευάσει τη δομή χωρίς θόρυβο, χωρίς σπατάλη χρόνου για να φανεί η ουσία με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο. Αυτό έλεγε στις συναγωγές αλλά αυτές δεν έφταναν για την εμβέλεια του λόγου του και πήγε έξω για να μοιράσει αυτή τη γνώση, για ν’ αγγίξει τον λαό που δεν ήξερε για τα παλιά και δεν έβλεπε τη συνέχεια του Έργου της Ανθρωπότητας. Μόνο μετά το αντιλήφθηκαν οι άλλοι και αποφάσισαν να γράψουν την επανάσταση της σκέψης για να υπάρχει ένα ίχνος για τους επόμενους. Έτσι η σκέψη έγινε πράξη και άλλαξε τον κόσμο λόγω του φωτός.