Άλλο να παίζεις μουσική κι άλλο να είσαι μουσικός. Άλλο ν’ ακούς τον Ήχο του Λόγου και άλλο να μιλάς για αυτόν. Όποιος απαγορεύει τη μουσική διαπράττει βαρβαρότητα, αλλά το ίδιο γίνεται για αυτόν που λέει ότι την υπηρετεί, ενώ παίζει ό,τι να ‘ναι χωρίς ποτέ να ακολουθεί τι έχει γραφτεί. Και οι δύο είναι βάρβαροι γιατί ο ένας λειτουργεί ενάντια και ο άλλος εκφυλίζει. Το μουσικό όργανο θέλει σεβασμό, διότι λέει κάτι που δεν μπορείς να πεις κι έρχεται να σε υποστηρίξει, ενώ χωρίς παρτιτούρα, χωρίς γραφή, είναι θρησκεία χωρίς πίστη. Ενώ η πίστη θέλει τη μουσική, αφού ξέρει ότι είναι τρόπος να αγγίζεις την ουσία πέρα από τον θόρυβο και τους ήχους που δεν αποτελούν νότες μίας παρτιτούρας. Έτσι να ξέρεις ότι αυτοί που εκφυλίζουν τη μουσική είναι αυτοί που παίζουν θόρυβο και περιορίζουν το όργανο σαν να ήταν σκλαβωμένο ενώ αυτό θέλει ελευθερία έκφρασης για να ζήσει με την Ανθρωπότητα. Ο Ήχος του Λόγου αγγίζει τους αθώους γιατί είναι της αγάπης που πάντα αγκαλιάζει κι όχι  της σκλαβοσύνης που πάντα δένει για να επιβληθεί.