Σταύρος

Ήρθε η ώρα να τραγουδήσουμε;

Ουρανία

Τι εννοείς;

Σταύρος

Αυτοί που τραγουδούν, δεν φοβούνται.

Ρωξάνη

Εγώ όμως φοβάμαι.

Τιμόθεος

Αυτό όμως δεν το ξέρουν οι εχθροί μας.

Υακίνθη

Κι όταν θα μας ακούσουν, θα μάθουν ότι δεν φοβόμαστε.

Αγαθοκλής

Τότε θέλω κι εγώ να τραγουδήσω.

Ουρανία

Μόνο εσύ μπορούσες να σκεφτείς μια τέτοια άμυνα ενώ βρισκόμαστε σε τέτοια κατάσταση.

Σταύρος

Αν η ομορφιά σώζει τον κόσμο, η μουσική θα βοηθήσει. Και οι φωνές μας θα δώσουν μαζί το μήνυμα. Δεν πρόκειται να γονατίσουμε.

Ουρανία

Αυτό είναι το μόνο σίγουρο! Αλλά τι θα αλλάξει αν είναι να πεθάνουμε.

Σταύρος

Ακόμα και ο θάνατός μας μπορεί να είναι όμορφος. Αυτό δεν μπορεί να το αποφασίσει η βαρβαρότητα.

Τιμόθεος

Θα απολαύσουμε το δώρο της ζωής έως το τέλος λοιπόν.

Ο Σταύρος παίρνει το μαντολίνο του, παίζει τις πρώτες νότες και συνεχίζουν όλοι μαζί.