Είχε ακόμα στο μυαλό την φρίκη των μαχών που είχε δώσει ενάντια στον στρατό αλλά αυτό που έπρεπε να αντιμετωπίσουν τώρα ήταν ακόμα χειρότερο, ακόμα πιο απάνθρωπο. Διότι μετά τον πόλεμο δεν υπήρχαν πια αντιπαραθέσεις στρατών. Αυτοί που είχαν χάσει και δεν ήταν πια στο στρατό, δημιούργησαν ένα μυστικό στρατό που είχε στόχο να εξοντώσει τους αθώους με κάθε τρόπο και δεν είχαν κανένα ηθικό όριο. Τα εργαλεία τους ήταν οι βιασμοί, οι εκφοβισμοί, οι δολοφονίες, τα βασανιστήρια. Ήταν ρατσιστές και συνωμοσιολόγοι, ακραίοι διαμαρτυρόμενοι που μισούσαν τους πάντες και ειδικά τους Ρεπουμπλικάνους από την εποχή του Lincoln. Και εναντίον τους ο πόλεμος έπρεπε να είναι ολοκληρωτικός γιατί δεν ήθελαν ν’ αφήσουν κανένα ζωντανό αν δεν ήταν σκλάβος και όλο το σύστημα της περιοχής τους τούς υποστήριζε έμμεσα ακόμα και με κρυφό τρόπο. Κανένας δεν μπορούσε να τους διαχειριστεί τοπικά. Η επίλυση του προβλήματος έπρεπε να ήταν συνολική. Είχαν πεθάνει πάνω από εξακόσιες χιλιάδες άνθρωποι και αυτό έπρεπε να σταματήσει. Και η δολοφονία του Lincoln στις 14 Απριλίου 1865 από ένα βάρβαρο ήταν ενδεικτική. Κάθε του σκέψη είχε ως θέμα την αποτελεσματική αντιμετώπιση της δράσης της βαρβαρότητας ενάντια στους αθώους της Ανθρωπότητας.