Οι Τούρκοι δεν είχαν συνηθίσει να βλέπουν λαούς να τους αντιστέκονται, ειδικά εκείνη την εποχή και τρόμαξαν όταν αντιλήφθηκαν ποιο ήταν το μέγεθος της αντίδρασης των Ευρωπαίων. Νόμιζαν ότι η περιοχή θα ήταν για πάντα τουρκική και πίστευαν ότι αποτελούσαν όντως ένα αποτελεσματικό εμπόδιο. Δεν είχαν υπολογίσει πόσο σημαντικά ήταν τα Ιεροσόλυμα για τους Χριστιανούς. Δεν είχαν δει ότι ακόμα και στη μέση του πουθενά θα έρχονταν άνθρωποι, ιππότες, ολόκληρος στρατός για να δημιουργήσει ένα βασίλειο μετά την απελευθέρωση από τη βαρβαρότητά τους. Θεώρησαν ότι ήταν δυνατοί, οι Τούρκοι αλλά η ιστορία απέδειξε το αντίθετο. Ήξεραν να σφαγιάσουν άμαχο πληθυσμό, ήξεραν να βιάσουν γυναίκες, να κλέψουν παιδιά, να κατασπαράξουν περιουσίες, αλλά στον πόλεμο τα πράγματα ήταν διαφορετικά γιατί εκεί ο εχθρός ήταν οπλισμένος. Έτσι άλλαξε η όλη κατάσταση, ενώ νόμιζαν ότι θα ήταν οριστική. Αυτό το λάθος ενισχύθηκε όταν αντιμετώπισαν τους φτωχούς, όταν έβαλαν όλα τα πτώματά τους μαζί για να κάνουν μια τεράστια πυραμίδα με τα κόκκαλά τους. Αυτό ήταν το τελευταίο τους λάθος. Μετά ήρθαν οι βαρόνοι που δεν τους άφησαν σε χλωρό κλαρί. Εκεί εξαφανίστηκε η δύναμη των Τούρκων.