Μπορεί η Ευρωπαϊκή Reconquista να μην έχει γίνει αντιληπτή ακόμα και σε αναλυτές, ενώ λειτούργησε από το 1683 έως το 1920. Ακόμα και μετά από 100 χρόνια αυτή η χρονοστρατηγική  έννοια με τις τοποστρατηγικές επιπτώσεις να είναι ουσιαστικά άγνωστη στους μη ειδικούς, όμως η ιστορική της πραγματικότητα είναι απτή. Έτσι επηρεάζει ιστορικά τη θέληση της Ευρώπης και την τουρκική δειλία. Πολλοί λένε πολλά για την Τουρκία, αλλά στην πράξη οι κινήσεις όχι μόνο δεν παράγουν έργο, αλλά δεν αφήνουν και ίχνος επειδή είναι ρηχές. Αυτό γίνεται ακόμα και τώρα με την σύγχρονη Τουρκία που θα ήθελε κρυφά να έχει την εμβέλεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, διότι μάλλον ξέχασε πώς κατέρρευσε ο Μεγάλος Ασθενής . Προσπαθεί, επικοινωνιακά τουλάχιστον, να παρουσιαστεί ως μια περιφερειακή δύναμη αλλά ούτε αυτό το επίπεδο δεν έχει. Και δεν είναι οι ΝΑVTEX της που θα καταφέρουν να αλλάξουν τα δεδομένα ακόμα κι όταν είναι παράνομες. Όσο για τα μνημόνια που υπογράφει βλέπουμε ότι καταλήγουν στον κάδο σκουπιδιών όπως έγινε με το τουρκολυβικό μνημόνιο. Έτσι ακόμα κι αν στέλνει τα ερευνητικά σκάφη στην Ανατολική Μεσόγειο πάλι θα επιστρέψουν στις θέσεις τους πίσω στην Τουρκία λόγω δειλίας, επειδή υπάρχει ευρωπαϊκή θέληση.