Κανείς πριν τον Δάσκαλο του Δάσους
δεν μας είχε πει
ότι τα φύλλα του δέντρου
είναι σαν τις λέξεις μιας γλώσσας.
Όμως μετά
προσέχαμε όταν έπεφτε
ένα φύλλο από το δέντρο
γιατί ξέραμε ότι είχε χαθεί μια λέξη.
Έτσι αποφασίσαμε
να τις μαζεύουμε
για να μην τις ξεχάσουμε.
Μας είπε και άλλα
για τη γλωσσολογία των δέντρων
κι έτσι καταλάβαμε
ότι το Δάσος ήταν
σαν την Ανθρωπότητα
με όλες τις γλώσσες της
τις νεκρές, τις ζωντανές
και τις αγέννητες.
Έτσι είδαμε το βάθος της
το φθινόπωρο
όταν αρχίσαμε τη συλλογή μας.