Στο Δάσος
ο Δάσκαλος
μας έδειξε τη μουσική των φύλλων.
Όλες οι κινήσεις τους
ήταν μια συμφωνία
στην οποία συμμετείχαν όλα τα δέντρα
σαν να ήταν τα όργανα μιας ορχήστρας.
Ο καθένας κάθισε πάνω
στις ρίζες ενός αγαπημένου δέντρου
σαν να ήταν το μαγικό μας ραβδί
που ήταν ικανό ν’ ακολουθήσει
τις οδηγίες του διευθυντή ορχήστρας
για να φανεί μια παράσταση
άλλου είδους.
Άλλωστε και η κυρία κάθισε με την κιθάρα.
Και μετά άρχισαν οι πρώτες κινήσεις
που έδειχναν την ομορφιά
του φθινοπώρου.
Ακόμα και τα χρώματα των φύλλων
μας έλεγαν πολλά
αν μπορούσαμε ν’ ακούσουμε τη σιωπή.
Και το θέαμα ήταν τόσο όμορφο
που λίγο έλειψε να λιποθυμήσουμε
μέσα στο Δάσος.