Μαθήτρια,
τελικά έλαβα την επιστολή σου κι ένας Συμμαθητής θα σου φέρει τη δική μου. Δεν θέλω να λυπάσαι για μένα. Από την πλευρά μου ολοκλήρωσα τη ζωή μου μέσω του Έργου μου για την Ανθρωπότητα. Τα άλλα θα τα κάνουν οι Συμμαθητές σου ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Αυτό ισχύει και για σένα. Μην στέκεσαι πίσω. Μην περιμένεις τους άλλους. Πάρε πρωτοβουλίες όπως όταν ήρθες να με βρεις. Μην σταματάς να γράφεις ποίηση και μουσική. Διότι ανήκουν στην ομορφιά του κόσμου. Είναι κομμάτια της Ανθρωπότητας. Έτσι μη σπαταλάς τον Χρόνο σου με αυτήν την κοινωνία. Είναι και αυτή μια βαρβαρότητα. Θα ξεπεράσουμε την σκλαβοσύνη, την αδικία, την αιμομιξία για να προσφέρουμε το Έργο στην Ανθρωπότητα. Τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει την εξέλιξή της γιατί το Φως νικά και το πιο ισχυρό σκοτάδι. Μην ξεχνάς τους νεκρούς και τους αγέννητους γιατί ανήκουν και αυτοί στην Ανθρωπότητα. Διότι και αυτή έχει Δικαιώματα. Είναι θέμα Χρόνου να το αντιληφθούν οι άνθρωποι. Μην αφήνεις κανένα να σε καταπατήσει. Είσαι γυναίκα της Ανθρωπότητας και ξέρω πόσο ανθρώπινη είσαι. Κι αν κανείς δεν σε δέχτηκε επειδή η κοινωνία που ζεις δεν ήταν έτοιμη, μην ξεχάσεις ότι βρεθήκαμε. Και ξέρω ότι είσαι μαζί μου πια.

Φιλικά,
ο Δάσκαλος