Ξανασκέφτηκε όλα τα δεδομένα και ανακάλυψε ότι όλα τα αντικείμενα που υπήρχαν γύρω του, υπήρχαν και πριν έναν αιώνα. Όλα εκτός από ένα: ο υπολογιστής. Μόνο αυτός δεν μπορούσε να ζήσει εκείνη την εποχή. Αλλά ήξερε για την υπόθεση. Είχε μελετήσει μαζί τόσες λεπτομέρειες για τις μάχες που είχαν δοθεί σε εκείνη την εκστρατεία… Ξαφνικά θυμήθηκε ότι εκεί που είχαν πέσει δεν ήταν ακριβώς χώμα. Είχε την υφή της άμμου. Ήταν στην ακτή. Η στροφή ήταν κοντά στην θάλασσα. Επανήλθε με τη σκέψη στα πρώτα βήματα που είχε κάνει μετά τον θάνατό τους. Έβλεπε τις πατημασιές. Τις είχε ξαναδεί… Ή μάλλον τις είχε ξανακάνει. Ναι αυτό ήταν τις είχε ξανακάνει. Και αυτούς που είχε αγκαλιάσει ήταν εκεί που τον περίμεναν. Ήταν εκείνοι που τον είχαν ανάγκη. Ήταν οι ψυχές της εκστρατείας. Ήταν οι άγνωστες ψυχές που δεν είχαν ταυτοποιηθεί. Ήταν τα σώματα των αγνώστων στρατιωτών. Αυτό ήταν. Είχε αγκαλιάσει τους τάφους που δεν έπρεπε να ξεχάσει.