Δεν είχε προσέξει τον πίνακα του σκηνικού ή μάλλον δεν του είχε δώσει την πρέπουσα σημασία. Τον είχε δει σαν ένα απλό ντεκόρ. Αλλά τώρα μετά την παράξενη συνάντηση άρχισε να προσέχει κάθε λεπτομέρεια. Σαν να συνειδητοποιούσε ότι όλο το περιβάλλον της πάνω στη σκηνή είχε αιωνόβια στοιχεία. Τίποτα δεν είχε μπει τυχαία. Ξανακοίταξε τον πίνακα, εξέτασε κάθε λεπτομέρεια του θέματος και άρχισε να βλέπει τις αναλογίες μεταξύ του Προμηθέα και του συγγραφέα. Έβλεπε επίσης τη σύνδεση με τον Χριστό… Εκείνη τη στιγμή ένιωσε την ανάγκη να καθίσει πάνω στην πολυθρόνα του και αυτό έκανε. Αριστερά της το τραπεζάκι με τα βιβλία την απασχόλησε λόγω της πίπας που κάπνιζε ακόμα. Αλλά μέσα στην πολυθρόνα ένιωσε ότι τον άγγιζε σαν τη γυναίκα που είχε αγγίξει κρυφά το ρούχο του Χριστού. Αναρωτήθηκε πόσο δυνατή ήταν η πίστη της… Θαύμασε εκείνη τη γυναίκα λόγω της πίστης της… Δεν τον έβλεπε αλλά πίστευε σε αυτόν. Δεν ήξερε όμως αν επαρκούσε. Ο καπνός της πίπας της θύμισε ότι έπρεπε να ετοιμάσει το τσάι αν πραγματικά πίστευε στην επιστροφή. Έτσι σηκώθηκε να πάρει τις κούπες.