Σπάνια περνούσε κανείς
από αυτό το μέρος της πόλης
γιατί έπρεπε ν’ αγαπάς τους μικρούς δρόμους
που δεν είχαν ακόμα πολυκατοικίες
έτσι ενώ το δέντρο ήταν τεράστιο
παρέμενε κρυφό στους περισσότερους
χωρίς να το επιδιώκει.
Είχε μέσα του τη διάρκεια
και αυτή φαινόταν από το μέγεθος
και την εμβέλειά του.
Όμως η συνάντηση μαζί του παρέμενε ένα δώρο
για όσους πρόσεχαν τη φύση.
Όταν ήρθε η έκπληξη
ήρθε από το μνημείο των πεσόντων
κι αφού διαβάσαμε το ονόματα των θυμάτων
και τις συνθήκες της δολοφονίας τους
κοιτάξαμε αυθόρμητα τον ουρανό
κι εκεί είχε καρφωθεί
το κρυφό δέντρο
σαν να ήταν πίνακας
που είχε ξεχάσει ο ζωγράφος
πάνω στο καβαλέτο του.