Η εκκλησία είχε ζήσει πολλά.
Δεν μπορούσε να ξεχάσει το μακελειό του Μάρτη 1920.
Οι βάρβαροι κατέστρεψαν συστηματικά
τις συνοικίες των αθώων.
Λεηλάτησαν και έκαψαν το σύνολο
των σπιτιών, των σχολείων, των εκκλησιών και των εμπορικών.
Οι Αθώοι που δεν μπόρεσαν να εγκαταλείψουν την πόλη,
διώχθηκαν,  βιάστηκαν, βασανίστηκαν και σκοτώθηκαν.
Άρπαξαν τη γλώσσα του Επισκόπου,
τον αποκεφάλισαν
κι έμπηξαν το κεφάλι του
πάνω σ’ ένα κοντάρι.
Γέμισαν τα πηγάδια
με τα πτώματα
των παιδιών και των γυναικών.
Και μετά από έναν αιώνα
έριξαν βόμβες
πάνω στην εκκλησία.
Διέπραξαν εσκεμμένα
έγκλημα πολέμου
για να σβήσουν τα ίχνη.
Αλλά η εκκλησία
δεν γονάτισε.