Έβλεπε τα σπασμένα μουσικά όργανα,
τα κομμένα λουλούδια
και όλα αυτά
λόγω βαρβαρότητας
και μόνο.
Ή μάλλον και λόγω αδιαφορίας.
Όταν ολόκληρα συστήματα βαρβαρότητας
είχαν κυριολεκτικά πετσοκόψει
κάθε λαό γύρω τους
πώς μπορούσε κάποιος
να παραμείνει αδιάφορος;
Κι όμως το έβλεπε.
Ο πόνος του άλλου κούραζε.
Ο καθένας κοίταζε μόνο τον δικό του
χωρίς κανείς να αντιληφθεί
ότι ήταν η σκέψη
των κατεχόμενων μυαλών
και όχι της ελευθερίας.
Αν ήθελαν πραγματικά
να αγωνιστούν για την Ανθρωπότητα
πώς μπορούσαν
να ασχολούνται μόνο
με την οικογένεια
σαν να τελείωνε ο κόσμος εκεί!