Κοίταξε το πρόσωπο της παλιάς φωτογραφίας.
Έτσι ήταν και αυτός ο λαός.
Νέος και παλιός.
Καινή ψυχή και παλαιά ζωή.
Πόσο παλιά μετά από μία Γενοκτονία;
Πόσο καινή μετά από τον πόλεμο;
Τόσο μακριά από τη βαρβαρότητα…
Τόσο μαζί με την Ανθρωπότητα…
Οι μοναχικοί πάλευαν
χωρίς ελπίδα
γιατί ήταν οι ίδιοι
η ελπίδα των άλλων.
Δεν υπήρχε άλλος
κι έπρεπε να σώσουν
ακόμα και αυτούς
που δεν ήξεραν
ότι κινδύνευαν
από τη βαρβαρότητα.
Ήταν στη συνείδηση
των Υπηρετών της Ανθρωπότητας
που ζούσαν αιώνες
για να σωθούν
οι χιλιετίες του Χρόνου
με το έργο τους.