Έπρεπε να μάθουν χωρίς φόβο

για να μην έχουν φοβίες ενάντια στον βάρβαρο

που ήθελε να τους τρομοκρατήσει

και γι’ αυτό άκουγε

και τη σιωπή τους,

γι’ αυτό έλεγε όσα δεν μπορούσαν να πουν

για να ειναι η καρδιά τους

ανάλαφρη μετά

και να θέλουν να βοηθήσουν κι άλλους

αφού είδαν πάνω τους την αλλαγή.

Το σώμα, χώμα.

Το κορμί, γη.

Και το πρόσωπο σπαθί

που προστατεύει.

Έτσι άλλαζε ο κόσμος.

Με τους αθώους

που μάθαιναν να είναι δίκαιοι

επειδή τους είχε αγγίξει το φως

που δεν έβλεπαν τόσα χρόνια

γιατί ποτέ δεν είχαν τολμήσει

ν’ ανάψουν το κερί της ψυχής τους.

Έτσι έμοιαζε με αγριολούλουδο

που το έκοψε ένα χέρι.

Ενώ μετά έβλεπαν τον ήλιο της δικαιοσύνης.