Οι δακτυλισμοί αφορούσαν μόνο τις τρύπες
του μουσικού οργάνου
όμως το κλαρίνο είχε και κλειδιά.
Και ήταν εντυπωσιακό ότι ήταν κλειδί που έδινε το La.
Μάλιστα χωρίς να χρησιμοποιηθεί κλασική τρύπα.
Έπαιξε τις διαφοροποιήσεις
με τη δίεση και την ύφεση,
έτσι ακούστηκε και το άλλο όνειρο.
Τότε του ήρθε μία άλλη ιδέα.
Το πρόβλημα ήταν το ίδιο.
Είναι το κλειδί που άλλαζε.
Με το κλειδί μπορούσε να εξηγήσει
ποιες ήταν οι αναλογίες
που έπαιζαν τον ίδιο ρόλο για το πρόβλημα των κατεχομένων.
Με το κλειδί οι λέξεις έμπαιναν στη θέση τους.
Ο πρόσφυγας δεν ήταν έποικος.
Ο εγκλωβισμένος δεν ήταν προδότης.
Ο έποικος δεν ήταν αθώος.
Η Ανθρωπότητα δεν ήταν κοινωνία.
Η κοινωνία ήταν βαρβαρότητα.
Το έγκλημα της καταπάτησης ήταν πράξη βαρβαρότητας.
Το νέο κλειδί άνοιγε όλες τις υποθέσεις κατεχομένων.
Δεν ήταν το κλειδί της πόλης που είχε
αλλά εκείνο της Ανθρωπότητας.