Ο κούκος είχε γεννηθεί σε ξένη φωλιά
αλλά θεωρούσε ότι ήταν δική του.
Άλλωστε εκεί τον είχε αφήσει η μάνα του.
Δεν είχε ενοχές για τα πουλάκια
που είχε σκοτώσει.
Το ένστικτό του τον ωθούσε
να σπρώξει τα αυγά των άλλων
πριν ακόμα ανοίξει τα μάτια του.
Τα έδιωχνε από την ιδιοκτησία
που είχε αρπάξει.
Και συνέχιζε να τρώει
από τους ξένους γονείς
που το θεωρούσαν δικό τους παιδί
και μάλιστα το μόνο
που είχε επιζήσει
από την καταστροφή
που είχε πλήξει τη φωλιά τους
χωρίς να καταλάβουν
ότι έθρεφαν έναν εγκληματία κατά συρροή.
Αν όμως ένα αόρατο χέρι
τον έβγαζε από εκεί
θα έλεγαν ότι είναι απαράδεκτο και βίαιο.
Αν ξαναέβαζε στη θέση τους τα αυγά
και τα πουλάκια που είχε πετάξει
θα τα ονόμαζαν: έποικους…