Ο αγώνας ήθελε πράξεις
όχι λόγια και δηλώσεις
και ποτέ δικαιολογίες.
Το πολιτικάντικο ύφος δεν οδηγούσε πουθενά.
Το είχε δει πολλές φορές.
Ήταν μια μορφή διπλωματικής υποκρισίας.
Οι αθώοι ήθελαν την επίλυση των προβλημάτων
όχι να αναμασούν οι πολιτικοί τα ίδια
δεδομένα.
Χρειαζόταν το σπαθί
εκεί όπου δεν υπήρχε
το τσεκούρι και η φωτιά
γιατί κανείς δεν τολμούσε
να πει ξεκάθαρα την αλήθεια
για το έγκλημα του θύτη.
Το σπαθί είχε την ακρίβεια την πρέπουσα
και άγγιζε την καρδιά
του προβλήματος.
Έτσι οι δικοί του κατάλαβαν
ότι δεν έπρεπε να κάνει
κανείς πίσω
ενάντια στη βαρβαρότητα
γιατί ήταν ο μόνος τρόπος
να προστατευτεί η Ανθρωπότητα.