Οι βιβλιοθήκες δεν ήταν ιεροί ναοί απαραίτητα
αλλά ήταν οι ναοί της Ανθρωπότητας
και γι’ αυτό τις μισούσε
κάθε βάρβαρος κατακτητής
και γι’ αυτό τις έκαιγε η κοινωνία της λήθης.
Διότι οι βιβλιοθήκες ήταν κομμάτια της ιστορίας.
Ήταν λοιπόν στοχοποιημένες.
Έτσι κάθε φορά που οι άνθρωποι αποκτούσαν
Βιβλιοθήκες, ήταν ένας τρόπος
να τις ενισχύσουν έμμεσα, αφού χρησιμοποιούσαν
την τεχνική της διασποράς για να ζήσουν
περισσότερο τα βιβλία.
Η αγάπη των βιβλίων ήταν
μία μορφή της Αγάπης της Ανθρωπότητας
και αυτό εξηγούσε το μίσος της βαρβαρότητας
για τα βιβλία.
Οι δικοί τους είχαν καταλάβει
ότι όταν εντόπιζαν μικρούς ανθρώπους
που δεν αγαπούσαν τα βιβλία ήταν
ένα σημάδι κι έπρεπε να τους βοηθήσουν
ενεργά για να ξεπεράσουν αυτή τη βάρβαρη
δυσκολία, αλλιώς θα τους εγκατέλειπαν
στα χέρια των εχθρών της Ανθρωπότητας.
Έτσι οι ναοί της ήταν μια προστασία
και για αυτούς.