Οι ανάγκες των αθώων
ήταν αμέτρητες…
Αν οι αδιάφοροι δεν το ήξεραν
ήταν γιατί δεν έδιναν σημασία
σε αυτό που θεωρούσαν
ότι ήταν μια λεπτομέρεια.
Ενώ για τους αθώους ήταν η ζωή τους.
Πώς θα ζούσαν χωρίς προστασία.
Ειδικά αν δεν μπορούσαν να τη ζητήσουν.
Αυτό σκεφτόταν και για το εμβόλιο
ειδικά σε περιπτώσεις απομόνωσης.
Δεν έπρεπε να χαθούν πέτρες πάνω στο goban…
όσο μοναχικές και να ήταν.
Διότι και αυτές ανήκαν στην Ανθρωπότητα.
Το ήξερε η βαρβαρότητα
και πάντα προσπαθούσε να τις αρπάξει.
Αν όμως έδινε σημασία σε κάθε περίπτωση
δεν σήμαινε ότι τις έβλεπε ξεχωριστά
αντιθέτως το βλέμμα του
εντόπιζε τα κοινά σημεία
για να δώσει συμβουλές
που να τις αγγίζουν όλες
για να πολλαπλασιάζεται
η δράση του θαύματος.