Αυτοί που έλεγαν ότι τους ενοχλούν τα κατεχόμενα
ήταν αξιόπιστοι μόνο αν είχαν πάει να τα δουν
από κοντά και να κάνουν αποστολή.
Αλλιώς ήταν μόνο λόγια άνευ ουσίας.
Διότι κατά βάθος η απουσία τους
ήταν μία μορφη αδιαφορίας.
Αν η κατοχή ήταν σε μέρη δικά τους
θα πάλευαν πραγματικά για να τα απελευθερώσουν.
Οι δίκαιοι έβλεπαν τα πράγματα διαφορετικά.
Αυτοί πάλευαν για τα κατεχόμενα
ακόμα κι αν δεν υπήρχε τίποτα
που να είναι δικό τους.
Αφού ήταν κομμάτι της ζωής των αθώων
αυτό αρκούσε για να παλέψουν
για την απελευθέρωσή τους.
Διότι δεν μπορούσαν ν’ αφήσουν τους αθώους
στο έλεος της βαρβαρότητας.
Οι αξιόπιστοι δεν περίμεναν
από τους αναξιόπιστους
κάποια συνέχιση του αγώνα.
Πάλευαν και για αυτούς
χωρίς να περιμένουν τίποτα.
Είχαν δικαίωμα και οι δειλοί
να είναι ελεύθεροι.