Η νοητική γέφυρα ήταν πάντα μετέωρη.
Δεν ήταν μόνο αερογέφυρα
ούτε κρεμαστή
αλλά υπερδομική
για να βγει από κάθε όριο
λόγω βαθμού ελευθερίας
για να βρει τον τρόπο
να ξεπεράσει κάθε τοίχο
ή να τον διατρύσει
αν υπήρχε ανάγκη
για όσους δεν μπορούσαν ν’ ανέβουν
την κλίμακα χωρίς σκαλοπάτια.
Έτσι μετά περπατούσαν
πάνω στις πέτρες ενός κήπου
και πάνω από το νερό
των ποταμών, των λιμνών
για ν’ ακολουθήσουν
αυτόν που περπατούσε
και πάνω στη νεκρή θάλασσα
για να δείξει
ότι το θαύμα ήταν εφικτό
ακόμα κι αν ήταν απίστευτο
για τους δογματικούς
αφού είχε έρθει.