Δεν είχε ακουστεί το πιάνο ακόμα
σαν να περίμενε την κατάλληλη στιγμή
για να πετάξει τη σονάτα
δίπλα στη λίμνη
που δεν είχε ξεχάσει
τη μεγάλη ψυχή
που συνέχιζε να παλεύει πολυκυκλικά
σαν να ήταν το κάρμα
μιας πολλαπλής ζωής
που δεν μπορούσε να σταματήσει
να πεθαίνει για τους άλλους.
Ακόμα και το Adagio ήταν sostenuto
για να ζήσει το Allegretto
και να δώσει τη σκυτάλη
στο presto agitato
που ήταν απαραίτητο
όχι για τη δικαιοσύνη
αλλά για τη δικαίωση του έργου
επειδή ήταν σπάνιοι
αυτοί που μπορούσαν να χαρούν
την τιμή του αγώνα
αφού έπρεπε να μην έχουν υποχρεώσεις
ούτε εξωτερικές πιέσεις
για να ζήσουν με τον Χρόνο
για την Ανθρωπότητα.