Όλοι ήθελαν να δουν τα σπίτια τους.
Για να δουν πώς ήταν.
Χωρίς όμως να παλέψουν
για να είναι ελεύθερα…
Ήθελαν να απελευθερωθούν από μόνα τους.
Άφηναν όλες τις πρωτοβουλίες
στους πολιτικούς που αδιαφορούσαν
για την επίλυση.
Αυτοί ήθελαν μόνο ψήφους και ψηφοφόρους.
Έτσι αυτός ήταν ξένος εντός.
Σαν την Ανθρωπότητα
με τις κοινωνίες.
Δεν είχε σημασία αφού ήταν ακτήμονας
και η ιδιοκτησία ήταν κλοπή…
Και η κλοπή είχε γίνει ιδιοκτησία
εντός της κατοχής.
Γι’ αυτό οι πράξεις αφορούσαν
τη συλλογική μνήμη.
Τίποτα λιγότερο.
Αυτό ξάφνιαζε τους δικούς του
που όλο είχαν να προστατέψουν
κάποιον τίτλο ιδιοκτησίας.
Δεν είχε ανάγκη από αυτό
είχε ήδη τίτλο εκ φύσης.