Η γαλάζια σφαίρα έμοιαζε με τη Γη.
Ήταν φτιαγμένη από κρύσταλλα Βενετίας
και στεκόταν μετέωρη
πάνω στην αερογέφυρα
απέναντι από το μεσαιωνικό νησί
δίπλα στον ποταμό.
Η αντανάκλαση του φωτός
δημιουργούσε έναν κόσμο του Riemann
αλλά ποιος να το προσέξει.
Εκτός αν κάποιος ανέβαινε στην άκρη
εκεί όπου το μόνο όριο είναι η βαρύτητα
για να δει τον εαυτό του να σκέφτεται
σαν να ήταν σ’ έναν πίνακα
του Escher.
Εκεί σκέφτηκε ότι ο κόσμος όλος
ήταν πάνω της.
Αρκεί να υπήρχε θέληση.
Κάθε σημείο της σφαίρας
ήταν σημαντικό.
Όχι όμως πιο σημαντικό από τα άλλα
ούτε λιγότερο.
Αυτό έβλεπε και για τα κατεχόμενα.
Αυτό ήταν το βλέμμα της Ανθρωπότητας
όσο παράξενο κι αν ήταν.