Έπαιξε με το κλαρίνο την παρτιτούρα των εγχόρδων
για να καταλάβουν τη δομή των πρώτων μέτρων
έτσι ώστε να καταλάβουν τον συμβολισμό
κάθε δοξαριού και κάθε νότας.
Για να μην ξεχάσουν τη μνήμη μέλλοντος
που είχε δείξει στη συνέντευξη
τη βαθύτητα της θυσίας.
Η σύνθεση ζωντάνεψε μπροστά στα μάτια του
επειδή ακούστηκε η καμπάνα του κλαρίνου.
Κι όταν αναγνώρισαν τα στοιχεία της δομής
ένιωσαν μέσα τους ακόμα περισσότερο
την αξία αυτών των απλών ανθρώπων
που είχαν σώσει την Ευρώπη.
Και μετά υπήρχαν ακόμα άτομα
που αναρωτιόντουσαν αν αυτός ο λαός
ήταν ευρωπαϊκός.
Ενώ το έλεγε όλη η ιστορία του
από τα βάθη του Χρόνου.
Δεν ήταν μόνο θέμα σεβασμού της μνήμης
αλλά απλώς η ιστορική και ιερή αλήθεια.
Η ζωντανή σύνθεση
ήταν tsumego ζωής
που είχε νικήσει τον θάνατο
με το φως της θυσίας.