Το παράξενο γλυπτό
είχε μια ιστορία από μόνο του
αλλά ήταν ταυτόχρονα
και μια προετοιμασία για το μέλλον
αφού έπρεπε από τώρα
να σκεφτούν γλυπτά
και στα κατεχόμενα.
Διότι αυτό θα γινόταν
αν ήταν ελεύθερα.
Ήταν λοιπόν ένας τρόπος
να λειτουργήσει καταλυτικά.
Ήταν μια επιτάχυνση της απελευθέρωσης.
Έτσι το παράξενο γλυπτό
προετοίμαζε το πολλαπλό
που δεν θα ήταν μόνο σ’ ένα σημείο
αλλά σε πολλά
που θα ήταν συνδεδεμένα
σαν νευρωνικό δίκτυο
σε σημεία που θα ήταν
συμβολικά και προστατευμένα
που θα λειτουργούσαν
σαν ασπίδες
για τους αθώους
τους μέλλοντος.