Μέσα στην προσποίηση της ζωής
όλα ήταν θόρυβος.
Δεν υπήρχαν ήχοι.
Γι’ αυτό τους έδειχνε στοιχεία της μουσικής.
Οι συνθέσεις του ήταν παραδείγματα
ελεύθερης ζωής.
Και κάθε όργανο μουσικής ήταν μια πρόσβαση
στον κόσμο όπου ζούσαν οι νότες και οι σιωπές.
Δεν έβλεπαν στην αρχή
πόσο επαναστατικά ανθρώπινο ήταν
να παίζεις ένα όργανο μουσικής στα κατεχόμενα
όποια και να ήταν αυτά!
Το ίδιο γινόταν με τα στρατηγικά παίγνια.
Το σκάκι, το go, το shogi
στην ουσία έλεγαν το ίδιο πράγμα
άλλο οι κινήσεις κι άλλο οι πράξεις.
Πιο βαθιά ακόμα ήταν η πίστη.
Μέσα στον θόρυβο των δογμάτων
οι θρησκείες ήταν λίγες
και η πίστη ακόμα πιο σπάνια.
Όσοι πίστευαν ότι πίστευαν ενώ ακολουθούσαν μόνο  δόγματα
ζούσαν αυτή την προσποίηση της ζωής.
Μόνο οι πιστοί ήταν ελεύθεροι
και μόνο οι ελεύθεροι ήταν πολεμιστές.