Το γεύμα δεν ήταν μόνο τροφή.
Είχαν σκεφτεί, είχαν εξελιχθεί.
Η τροφή ήταν της ταχύτητας,
το γεύμα της βραδύτητας
γιατί ήταν μοιρασιά ουσίας
μέσω του Χρόνου.
Κάθε στιγμή που είχαν ζήσει στο κιόσκι
είχε γεμίσει την καρδιά τους με χαρά
και την ψυχή τους με αρμονία.
Δεν είχαν πληγωθεί
ενώ είχαν μάθει τρομερές αλήθειες
για πράξεις βαρβαρότητας.
Οι χορδές τους έτρεμαν ακόμα
από αυτό που είχαν μάθει
επειδή τις είχε αγγίξει το δοξάρι.
και η αθωότητα άφηνε χώρο
στη δικαιοσύνη
για να γίνει η αμισεία, αγάπη
για όσες δεν ήξεραν τι ήταν.
Στο μεγάλο νησί
τα πουλιά τις ακολουθούσαν.
Έτσι έφτασαν στην πέτρινη γέφυρα
για την απελευθέρωση του έργου
της εγκλωβισμένης μνημοσύνης.