Μέσα στον θόρυβο των κοινωνιών
αναγνώριζε μοτίβα,
ήταν τα λουλούδια της σιωπής.
Κανείς δεν τα πρόσεχε αλλά υπήρχαν
και ήταν αυτά που σήκωναν την ομορφιά.
Και γι’ αυτό έπρεπε
να τα προστατέψει
μόλις τα εντόπιζε το σύστημα
της λήθης.
Τα λουλούδια της σιωπής
υπήρχαν βέβαια στη μουσική
και ζούσαν στην τέχνη
αλλά τα έβλεπε και αλλού
στα κατεχόμενα.
Τα λουλούδια της σιωπής
φύτρωναν στα κατεχόμενα
για να μην ξεχαστεί η ανθρωπιά.
Ήταν πέτρες πάνω σε ξύλο
κομμάτια πάνω στο όλο.
Μετά από υπερλογισμούς
συνειδητοποίησε
ότι ήταν από το ίδιο δέντρο,
εκείνο της Ανθρωπότητας
που έβλεπαν μόνο οι δίκαιοι…