Όταν σήκωσε την ασπίδα για να προστατέψει τους αθώους
δεν ήταν πια θεωρία
γιατί αυτή η κίνηση ήταν πράξη ενάντια στη βαρβαρότητα.
Έτσι τα όργανά της έγιναν επίσημα εχθροί.
Δεν τους φοβόταν και χάρηκε
που δεν υπήρχε πια καμία διπλωματική ψευδαίσθηση.
Δεν υπήρχαν γκρίζες ζώνες πάνω στη σκακιέρα.
Μόνο λευκά και μαύρα.
Είχε σηκώσει την ασπίδα
όπως άλλοι είχαν σηκώσει τη σημαία
για να δείξουν στους δικούς τους
να μην οπισθοχωρούν μπροστά στον εχθρό.
Διότι τώρα κάθε βήμα πίσω
ήταν κι ένας αθώος που μολυνόταν.
Αποφάσισε να είναι ανελέητη με τους εχθρούς
έως ν’ αναγκαστούν να εγκαταλείψουν τον αγώνα
και να σταματήσουν την προπαγάνδα τους
κατά τον εμβολιασμό
αφού δεν είχαν κανένα ορθολογικό επιχείρημα.
Κάθε επίθεση της βαρβαρότητας
δεν θα αντιμετώπιζε μόνο μια άμυνα
αλλά και μια αντεπίθεση.
Δεν έπρεπε μόνο να προστατεύει τους αθώους
αλλά και να αφοπλίζει τους βάρβαρους.