Δεν έκλαιγε.
Δεν μιλούσε.
Δεν ξεχνούσε.
Φυλακισμένη σ’ ένα μουσείο
νοσταλγούσε την πατρίδα
του ήλιου και της θάλασσας.
Είχε αιώνες να τους δει.
Μες στο σκοτάδι συλλογιζόταν
την Αντιγόνη και την Ηλέκτρα
το θάνατο και την εκδίκηση
των ονείρων
δίχως ελπίδα.
Ήξερε για το φως.
Ήξερε για τον τόπο.
Ήξερε για τη ζωή.