Κάθε ανάσα στα κατεχόμενα ήταν πρόσθετη
δύναμη για τους αγωνιστές.
Η φύση δεν είχε αλλάξει.
Τους περίμενε.
Αυτό έβλεπε σε κάθε τετράγωνο της σκακιέρας
όπου είχε πάει.
Ένιωθε μέσα του τον πύργο
που είχε μπει στις εχθρικές γραμμές
έτοιμος να ρημάξει κάθε είδους άμυνα
που είχε ετοιμάσει η βαρβαρότητα.
Την ώρα που έβλεπε τους πρόσφυγες
να αναζητούν τους σταυρούς
των δικών τους.
Άρχισε να βλέπει τις διορθώσεις
των τάφων που θα έκαναν
μετά από αυτή τη φάση
όταν θα πήγαιναν σε άγνωστα νεκροταφεία
για να ζήσει η μνημοσύνη
χωρίς νοσταλγία
έτοιμη να θυμηθεί στο μέλλον
χάρη στη νοημοσύνη
που έβλεπε κάθε βήμα της
και κάθε χαμόγελό της
για να πλάσει το μετά.