Ο Ψυχρός Πόλεμος (1945-1991) δεν είναι ένας συμβατικός πόλεμος και δεν πρέπει να ερμηνευτεί με αυτόν τον τρόπο. Αρχικά πρέπει να τον δούμε ως μια διπλή γενίκευση της έννοιας της μάχης, αφού οι μάχες του είναι πόλεμοι και εξεγέρσεις σε όλο τον κόσμο εκείνης της περιόδου όπου ενσωματώνονται ο πόλεμος στην Κίνα, ο πόλεμος στην Ελλάδα, ο πόλεμος στην Κορέα, ο πόλεμος στην Ινδοκίνα, η κρίση του Βερόλίνου, η κρίση της Κούβας, η κρίση του Σουέζ, ο πόλεμος του Βιετνάμ, ο πόλεμος του Αφγανιστάν. Μετά από το zoom out, βλέπουμε ότι αυτός ο χαμαιλεοντικός πόλεμος είναι ένα tesuji της Ανθρωπότητας στην αντιπαράθεση με τη βαρβαρότητα. Διότι απέφυγε πυρηνικό πόλεμο, αξιοποίησε την εξερεύνηση του διαστήματος, εξάντλησε το βάρβαρο σύστημα και τελικά το νίκησε de facto. Είναι ένας έξυπνος συνδυασμός, ένα tesuji που άλλαξε το yose λόγω sente που προκάλεσε gote και στη συνέχεια μετά το τείχος, zugzwang.