Ο Sganarelle δεν σταματούσε να λογαριάζει
λες και η ποσότητα κατεύναζε
την ανάγκη να αγαπά τις γυναίκες.
Δεν ήξερε τίποτα περί κατάκτησης
καθώς δεν φανταζόταν την μοναξιά
του απέραντου θηλυκού και εκείνη την αιωνιότητα
που δεν έπαυε να πεθαίνει
μέσα στο λυκόφως των ειδώλων.
Δεν έβλεπε την αναζήτηση
της παραμικρής ατέλειας
για να αγγίξει επιτέλους την ανθρωπότητα
δίχως να αποδεχθεί ούτε θεό ούτε αφέντη.
Πέρα από το παράλογο και την εξέγερση
η αγάπη ήταν πάντα παρούσα
στο πνεύμα σου και στην απόλαυσή σου
της ηλιακής ζωής δίχως ίσκιο.
Μονάχα πώς να του εξηγήσεις
την προσμονή της θνητότητας
καθώς δεν σκεφτόταν παρά μονάχα τον μπαμπούλα.