Όταν η ηθοποιός έκλαψε,
βρισκόμασταν ήδη
στην πέμπτη πράξη.
Εκείνο το απίστευτο συναίσθημα
δεν την είχε χτυπήσει
πιο πριν λες και
οι άλλες πράξεις δεν μπορούσαν
να υποφέρουν τα δάκρυά της.
Ήταν ανάγκη λοιπόν
ο θάνατος του ποιητή,
για ν’ αγγίξει τη γυναίκα τούτη
την ικανή να προετοιμάσει
τη χειρονομία της λύτρωσης.
Και τώρα έκλαιγε
όπως ποτέ δεν το είχε κάνει
όχι για το κοινό
μα για την απόγνωση
που την είχε κατακλύσει.